Galeria w Sukiennicach. Cennik biletów i historia

Krakowskie Sukiennice to jeden z najbardziej znanych budynków nie tylko w mieście ale i w całej Polsce. Wiele osób przyjeżdżających do Krakowa zastanawia się ile kosztuje zwiedzanie Sukiennic. Ile trzeba zapłacić za wstęp? Na piętrze mieści się Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach to jedno z najważniejszych muzeów w Polsce. Podpowiadamy jak zwiedzać Sukiennice, jaki jest cennik biletów i czy można zwiedzać za darmo. Jak się zwiedza Sukiennice? Jakie obrazy znajdują się w Sukiennicach?

Sukiennice cennik i zwiedzanie

Na początek trochę informacji praktycznych dla osób, które chcą zwiedzać Sukiennice. Budynek Sukiennic na Rynku Głównym w Krakowie to pasaż z kramami handlowymi, niewielkie sklepy i lokale gastronomiczne w jej murach, a także oddział Muzeum Narodowego czyli Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku jedno z najlepszych muzeów w Krakowie. To właśnie o tym muzeum wiele osób myśli stawiając sobie pytanie ile kosztuje wstęp do Sukiennic bowiem przez kramy na parterze można przejść za darmo.

Ile kosztują bilety do Galerii Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach? Cennik prezentuje się następująco. Wstęp jest płatny i kosztuje 35 złotych za bilet normalny i 25 złotych za bilet ulgowy. Czy można wejść do galerii w Sukiennicach za darmo? Darmowe zwiedzanie Sukiennic jest we wtorki podobnie jak w wielu innych muzeach Krakowa.

Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku znajduje się na piętrze budynku. Jak wejść do Sukiennic gdy chcemy wejść do muzeum? Wejście znajduje się pod arkadami Sukiennic od strony Kościoła Mariackiego. Tamtędy również wchodzi się do niezbyt dobrze ocenianej kawiarni Szał Cafe.

Muzeum w Sukiennicach otwarte jest od 10:00 do 18:00 w dniach od wtorku do niedzieli. W poniedziałki nieczynne.

Historia galerii w Sukiennicach

W odrestaurowanych Sukiennicach urządzićby wypadało galerię królów, bohaterów, uczonych i artystów polskich. Tam historyczne obrazy, uwieczniające wielkie zdarzenia narodu, tam zbiory etnograficzne, tam kształty dawnych wojsk polskich ozdabiać powinnysalę, prawdziwe Muzeum Narodowe – powiedział prezydent Krakowa Józef Dietl w czasie posiedzenia krakowskiej rady miejskiej 5 stycznia 1871 roku.

Plany utworzenia muzeum w budynku Sukiennic w dawnym smatruzie pojawiły się w czasach przebudowy budynku z lat 1875-1879. Początkowe założenia były zdecydowanie bardziej ambitne niż to co ostatecznie udało się zrealizować i to co możemy dziś obejrzeć, powstała tu bowiem galeria składająca się jedynie z obrazów (z małymi wyjątkami). Muzeum Narodowe w budynku Sukiennic otwarto w ramach obchodów 200. rocznicy odsieczy wiedeńskiej Jana III Sobieskiego 11 września 1883 roku.

Pierwszym dyrektorem muzeum został Władysław Łuszczkiewicz, a po jego śmierci w 1900 roku dyrektorem był Feliks Kopera sprawujący tą funkcję aż do 1950 roku. W Sukiennicach początkowo działała wystawa nieustająca Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. Do początków formowania się obecnej placówki muzealnej zwanej już Muzeum Narodowym trzeba zaliczyć obchody 200. wiktorii wiedeńskiej.

Do uroczystego otwarcia Muzeum Narodowego sztuki doszło po uroczystej mszy za spokój duszy króla Jana III o godzinie 11:00. Otwarcia dokonał pochodzący ze Lwowa prezydent Krakowa Ferdynand Weigel. Pierwsze eksponaty w zbiorach wystawionych w Sukiennicach związane były bezpośrednio z osobą króla Jana III. Wystawa otwarta 11 września została zamknięta z końcem października

Jednym z pierwszych wystawionych tu eksponatów, jeszcze przed oficjalnym startem muzeum, był obraz Sobieski pod Wiedniem Jana Matejki. Informowały o tym wszystkie krakowskie gazety co daje kłam zapisowi w artykule na Wikipedii jakoby we wrześniu 1883 roku obraz był w Wiedniu.

Wkrótce jednak płótno to zostało ofiarowane przez Matejkę papieżowi Leonowi XIII i znajduje się w zbiorach Muzeum Watykańskiego. Do Krakowa przywieziono armatę turecką z Łańcuta, którą wystawiono przed gmachem Sukiennic. Z okazji wiktorii wiedeńskiej do Krakowa przyjechał też cudowny obraz Matki Boskiej przywieziony przez ks. Antoniego Radziwiłła, który do dziś nie jest eksponowany publicznie. Pierwsza wystawa z eksponatami z czasów króla Jana III składała się z grubo ponad 1000 eksponatów.

Teoretycznie kolekcja stała rozpoczęła się od płótna ofiarowanego przez Siemiradzkiego, który wizytując Kraków w październiku 1879 roku przekazał “na pożytek krajowi” swój obraz Świeczniki chrześcijaństwa znany dziś jako Pochodnie Nerona.

Świetny początek, dany z inicyatywy Henryka Siemiradzkiego, pozwala tuszyć, że z otwarciem Muzeum na stałe, nie braknie nam osób chętnych i ofiarnych, co pospieszą z przeyczynieniem się do szybkiego wzrostu Muzeum, z którem to poważnym instytucyom naszym, jak książnicy Jagiellońskiej, Akademii Umiejętności, Muzeum książąt Czartoryskich, Szkoła sztuk pięknych i Muzeum Starożytności w Uniwersytecie tudzież Muzeum techniczno-przemysłowe, przybywa pod dobrą wróżbą, jako najmłodsza siostrzyca Muzeum narodowe sztuki pod egidą miasta – brzmiał fragment przemówienia w dniu otwarcia muzeum

Do pierwszych zbiorów dołączyły obraz Łokietek (znany jako Kórl Łokietek w grocie Ojcowa) ofiarowany przez Magdalenę Andrzejkowicz, Pogrzeb pięciu poległych Henryka Pillatiego ofiarowany przez Gebethnera, a także inne reprodukcje i rzeźby. W zbiorach szybko pojawił się dar Jana Matejki Hołd Pruski z przeznaczeniem go do prezentowania komnat na Wawelu. Już w 1885 roku w tymczasowych zbiorach Muzeum Narodowego w Sukiennicach znajdowało się 221 dzieł sztuki zakupionych lub przekazywanych zarówno przez ich autorów jak i darczyńców.

Trafiały tu nie tylko zbiory Polaków, ale dzieła sztuki wszystkich narodowości. Rok później dzieł było 435, a następnie kolekcja dalej się rozrastała nie tylko o obrazy ale i rzemiosło czy rzeźby. W 1907 roku w katalogu były już 1894 różne eksponaty, a samo krakowskie Muzeum Narodowe wzbogacało się o nowe oddziały. Duży wpływ na formę galerii miało opuszczenie Wawelu przez okupacyjne wojska austriackie. Sukiennice z czasem stały się miejscem w którym pokazywane są tylko dzieła sztuki stworzone przez polskich twórców.

Obecna Galeria Sztuki Polskiej XIX wieku w Sukiennicach to koncept muzeum otwarty oficjalnie we wrześniu 2010 roku.

Sukiennice – najważniejsze zbiory i obrazy

Wejście do Galerii Sztuki Polskiej wiedzie przez westybul tutaj po lewej stronie od wejścia znajduje się gipsowa rzeźba Porwanie Sabinki słynnego lwowskiego rzeźbiarza Piotra Wójtowicza zwanego “naszym Fidiaszem”. Obok po prawej stronie znajduje się gipsowa rzeźba Stanisława Romana Lewandowskiego Słowianin zrywający pęta.

Dziś w Sukiennicach znajduje się jedna z największych kolekcji polskiej sztuki na obecnym terenie Polski. Muzeum podzielone jest na cztery sale tematyczne: Bacciarellego (znaną jako Oświecenie), Michałowskiego (znaną jako Romantyzm), Siemiradzkiego (znaną jako sala Hołdu Pruskiego) i Chełmońskiego (znaną jako sala Czwórki).

Pierwszą salą do której wchodzimy jest Sala Bacciarellego: Oświecenie. Pierwszym dziełem, które widzimy wchodząc do sali jest Portret Stanisława Augusta Poniatowskiego w stroju koronacyjnym, jest to replika obrazu powstała około 1790 roku pędzla Marcello Bacciarelliego.

Do ważniejszych dzieł w tej sali zaliczyć można znajdujący się po prawej cykl obrazów Traktat Chocimski, rzeźbę Psyche omdlewająca Jakuba Tatarkiewicza z 1830 roku, popiersie Portret księcia Józefa Poniatowskiego, marszałka Francji również Tatarkiewicza.

Kolejną salą jest niewielka malowana na zielono Sala Michałowskiego skupiona na tematyce schyłku romantyzmu do połowy XIX stulecia. W centralnym punkcie sali znajduje się obraz Somosierra lub jak kto woli Szarża w wąwozie Somosierra przedstawiający szarżę 3. szwadronu 1. pułku Szwoleżerów Gwardii Cesarskiej w bitwie na przełęczy Somosierra 30 listopada 1808 roku. Obraz wykonano około 1837 roku.

Drugim rzucającym się w oczy obrazem na sali jest obraz Wojciecha Stattlera Machabeusze z 1842 roku nawiązujący do powstania Machabeuszy w Palestynie. Warto zwrócić też uwagę na dyptyk Pożegnanie i Powitanie powstańca Artura Grottgera odnoszący się do Powstania Styczniowego. Obok znajduje się Portret generał Henryka Dembińskiego dzieło Henryka Rodakowskiego. Widzimy tu też popiersie Adama Mickiewicza.

Pierwsza z dwóch najbardziej znanych sal to sala zwana Wokół Akademii znana jako Sala Siemiradzkiego lub Hołdu Pruskiego. Tutaj zobaczyć można oczywiście Hołd Pruski oraz Kościuszko pod Racławicami Jana Matejki, a w centralnym punkcie Świeczniki chrześcijaństwa znany dziś jako Pochodnie Nerona Henryka Siemiradzkiego. Zdjęć zbliżeń nie wklejamy bo każdy zna te płótna.

W malowanej na różowawo sali znajduje się też m.in. Wernyhora Matejki oraz Śmierć Ellenai Jacka Malczewskiego, Portret Heleny Modrzejewskiej Tadeusza Ajdukiewicza. Stoi tu rzeźba Gladiator Piotra Welońskiego, Jan Kochanowski z Urszulką Zygmunta Trembeckiego, znajdziemy tu serię portretów, a także Rejtana Matejki.

Ostatnia oddana do dyspozycji zwiedzających sala w Sukiennicach to Sala Chełmońskiego z malarstwem drugiej połowy XIX wieku w której wisi około 90 eksponatów. Tu najsłynniejszym dziełem rzucającym się w oczy jest Czwórka Józefa Chełmońskiego przedstawiający galopujący konny zaprzęg powożony przez chłopa z Podola.

Inne ważne obrazy to oczywiście charakterystyczny Szał Władysława Podkowińskiego, Introdukcja Jacka Malczewskiego, Bydło schodzące do wodopoju Józefa Szermentowskiego, niewielki obraz Ule Jana Stanisławskiego, autoportret Anny Bilińskiej Bohdanowicz, a także Wieczór nad Sekwaną Aleksandra Gierymskiego, Sejm Bociani Władysława Maleckiego czy Rusałki Witolda Pruszkowskiego.

Wstęp do Sukiennic ceny biletów